Neuropatią nazywamy schorzenie dotyczące uszkodzenie jednego (mononeuropatia) lub wielu nerwów obwodowych (polineuropatia).Polskamowi.pl przybliża ten problem.
Mononeuropatie to te, które powstają na skutek ucisku danego nerwu miejscu jego fizjologicznego położenia. Są to na przykład Zespół cieśni kanału nadgarstka i zespół rowka łokciowego. W zależności od lokalizacji uszkodzenia dają różne objawy, a są to drętwienie, mrowienie, zaburzenia czucia, a nawet niedowład.
Polineuropatia to określenie zaburzenia funkcji wielu nerwów obwodowych – tych, które przekazują informacje pomiędzy ośrodkowym układem nerwowym (mózgiem), a poszczególnymi narządami.
Polineuropatie występują w przebiegu różnych chorób. Najczęściej rozpoznawana jest polineuropatia cukrzycowa, czyli uszkodzenie nerwów obwodowych, które pojawia się w przebiegu cukrzycy.
Drugą najczęściej występującą postacią polineuropatii jest neuropatia alkoholowa, która jest wynikiem oddziaływania alkoholu i ubogiej diety.
Wiadome jest, że podłożem patologii są zaburzenia gospodarki węglowodanowej, ale etiologia neuropatii cukrzycowej nie jest do końca poznana. Klasyczna polineuropatia cukrzycowa charakteryzuje się objawami pieczenia, palenia, ziębnięcia, bólu w dystalnych częściach kończyn o typie rękawiczek i skarpetek. Początek objawów jest zwykle ostry, a choroba dotyczy głównie osób starszych z zaawansowaną cukrzycą insulinozależeną.
Do polineuropatii nabytych zaliczamy również: neuropatię w hipotyreozie – niedoczynności tarczycy, neuropatię mocznicową, neuropatię polekową, neuropatię w celiakii i chorobach wątroby.
Polineuropatie obwodowe to grupa bardzo zróżnicowana. Leczenie i rokowanie zależy więc od typu choroby, zmian elektrofizjologicznych, sposobu dziedziczenia oraz czynników je wywołujących. Każdy pacjent u którego stwierdzono polineuropatię obwodową powinien być traktowany w sposób indywidualny.