Jeszcze nie tak dawno stali w cieniu. Ale odzyskują należne sobie miejsce w kalendarzu. Dzień po babciach swoje święto obchodzą dziadkowie.
Coraz rzadziej ich mądrość nie jest doceniana. Dziś, kiedy rodzice pracują babcia i dziadek ich zastępują. Bez wątpienia są symbolami ciepła. Kiedy babcia krząta się po domu dziadek może poczytać wnukom książkę, nauczyć jak użyć obcęgów, jak zainstalować kontakt, wspólnie z wnukiem majsterkować. To więź bezcenna. A kiedy wnuczęta stają się wnukami dziadkowie są gotowi służyć radą i doświadczeniem. Nie bez kozery mówi się, że rodzice są od wychowania, dziadkowie (babcia i dziadek) od rozpieszczania. Dzień Dziadka to stosunkowo młode święto. Przywędrowało do nas z Ameryki pod koniec lat osiemdziesiątych ub. wieku. Tam babcia i dziadek mają jedno święto, którego symbolem jest niezapominajka. W Polsce ten uroczysty dzień dość szybko się przyjął. Wnuki w przedszkolach i szkołach podstawowych przygotowują laurki, drobne prezenty. Internet pełen jest wierszyków, życzeń, które można zadedykować dziadkom. Ale może za dobro, które spłynęło na nas z ich rąk warto napisać coś swojego? Poza tym pamiętajmy o nich na co dzień, bo czas jest nieubłagany. Nie pozwólmy, by zaznali samotności.