Ten to ma pecha, zawsze coś mu się przytrafia. Czy tego typu opinie są zasadne? Często – nie.
Gdyby każdy z czytających ten krótki artykuł przeanalizował ostatnie dwa-trzy lata swojego życia zapewne znalazłby niebezpieczną sytuację, której osobiście doświadczył. Dogłębna analiza takiego zdarzenia bardzo często pokazuje, że ofiara – poprzez szereg sygnałów nieświadomie wysyłanych, w tym zachowań, czy też sposobu ubioru wyróżniającego ją z tłumu – sama sprowokowała niebezpieczną sytuację zwracając na siebie uwagę osoby szukającej celu ataku.
Wiktymologia – definicja: (łac. – gr. nauka o ofierze) – nauka zajmująca się ofiarami przestępstw oraz badaniem roli ofiary w genezie przestępstwa, zwłaszcza ustaleniem czynników tworzących podatność na stanie się ofiarą przestępstwa oraz metod zapobiegania temu.
Termin „wiktymologia” pojawił się w literaturze kryminologicznej z końcem lat czterdziestych XX wieku. Za twórców wiktymologii uznaje się Hansa von Hentinga oraz Benjamina Mendelsohna. Wiktymologia jest dyscypliną, która cały czas się rozwija.
Sposoby typowania celu ataku:
- pośrednie, tj.: informacje ze źródeł zewnętrznych, internet, wywiad;
- bezpośrednie, tj.: obserwacja, wejście do biura, rozmowa z pracownikiem;
- zasady rozpoznania (od środka, na zewnątrz).
Swoim postępowaniem, profesjonalizmem i przestrzeganiem procedur spraw, aby
przestępcy poszukali innego celu:
- zachowaj zdrowy rozsądek;
- wzmóż czujność w miejscach niebezpiecznych;
- zwracaj uwagę na otoczenie;
- poruszaj się środkiem chodnika;
- w przypadku zagrożenia wejdź do sklepu, na przystanek autobusowy;
- nie zdradzaj objawów strachu;
- noś przy sobie tzw. „portfel na żer”;
- nie reaguj na zaczepki;
- noś odpowiedni ubiór, który nie rzuca się w oczy;
- nie trzymaj całej gotówki w jednym miejscu;
- noś torbę „na skos” i przed sobą;
- nie dawaj pieniędzy żebrakom lub komukolwiek na ulicy;
- nie chodź skrótami i ciemnymi alejkami, przemyśl gdzie może być niebezpiecznie, zaplanuj trasę;
- nie używaj windy wieczorami lub gdy ktoś podejrzany jest w pobliżu;
- stosuj metodę przechodzenia na drugą stronę ulicy;
- blokuj drzwi po wejściu do samochodu;
- nie pozostawiaj na widoku cennych przedmiotów;
- po opuszczeniu samochodu nie zostawiaj kluczyków w stacyjce;
- zwracaj uwagę na osoby pojawiające się przy pojeździe;
- w przypadku zagrożenia nie zatrzymuj się i staraj się niezwłocznie nawiązać kontakt z policją;
- zmieniając uszkodzone koło zawsze wyciągaj kluczyki ze stacyjki;
- do usunięcia awarii wybieraj miejsca „bezpieczne”;
- w sytuacji, gdy sprawcy chcą Ci siłą odebrać klucze, odrzuć je daleko;
- otwierając czy zamykając bramę wjazdową na teren posesji lub garażu
nie pozostawiaj uruchomionego silnika pojazdu; - parkuj w miejscach oświetlonych, w miarę możliwości przy kamerach monitoringu miejskiego oraz w sposób umożliwiający szybki odjazd;
- kluczyki do pojazdu trzymaj w kieszeni;
- podchodząc czy podjeżdżając w miejsce stałego parkowania pojazdu zwróć uwagę czy nie jesteś obserwowany przez nieznajome osoby;
- po zaparkowaniu pojazdu schowaj kluczyki w takie miejsce, aby ewentualna próba ich kradzieży była przez Ciebie zauważona;
- wchodząc do obiektów (np. sklepów) zwracaj uwagę na osoby pchające się
na ciebie, tworzące tzw. „sztuczny tłok”, być może jest to ich celowe działanie prowadzące do kradzieży; - staraj się uciec z zagrożonego miejsca;
- powiadom telefonicznie Policję.
Oczywiście, nie jesteśmy w stanie przewidzieć wszystkiego. Mogą zdarzyć się sytuacje, które staną się dla nas bezpośrednim zagrożeniem mimo, iż z naszej strony zachowana będzie czujność.
Jednakże zdrowy rozsądek, zachowanie zimnej krwi oraz wiedza na temat typowania celu ataku spowoduje, że poczujemy się pewniej, ale przede wszystkim zminimalizuje ryzyko zagrożenia.
ppłk Andrzej Kruczyński
były oficer GROM
Instytut Bezpieczeństwa Społecznego